Czy zakryją tiule skazy na kopule? czyli „Kraina z jedwabiu” Valentiny Fast
Się dzieje!!! – tak w skrócie można powiedzieć o „Krainie z jedwabiu” Valentiny Fast. Czy oprócz serduszka pęknie też kopuła? Continue reading →
Media Rodzina
[PRZEDPREMIEROWO] Gdzie dwadzieścia kandydatek, tam na miłość jest zadatek, czyli „Królestwo ze szkła” Valentina Fast
PREMIERA „Królestwa ze szkła” Valentiny Fast 15.02! Życie polega na dokładnej obserwacji. Trzeci krzyżyk na karku, a ja wciąż wzdycham do młodzieżówek, nie mogąc pozbyć się wypieków na twarzy podczas lektury! Tym razem połączenie „Top Model” z „Igrzyskami śmierci”, a... Continue reading →
Cieszcie się dzieci, diament z rubinem miłością świeci, czyli „Błękit szafiru” Kerstin Gier
Z diamentu lwa lico – ileż dumy na nim. Surowa klątwa mąci światła promienie i wszystko się zmienia w słońca umieraniu. To kruka ostatnie tchnienie. Continue reading →
„Kwak rudy nie szczyty” czyli „Czerwień rubinu” Kerstin Gier
Jedni oglądają filmy kostiumowe, a inni bawią się chronografem i tak trafiają do epok, gdzie wymyślne kapelusze, bufiaste rękawy i stukot szpad ekscytują, a sekrety skrywane przez wieki są jeszcze bardziej tajemnicze. Czy Kerstin Gier lepiej pisze o czasie, czy... Continue reading →
Powiedz tarociku, kto morduje w psychiatryku? czyli „Głosy” Ursuli Poznanski
Drugi kryminał, trzecie zaskoczenie i pierwszorzędna intryga – tak wygląda Ursula Poznanski w moich liczbach. Z pozoru mieszanka wybuchowa: tarot, psychiatryk, słyszenie głosów, romans i garść trupów. Niejednemu autorowi by to się spieniło, zwarzyło i nie urosło, ale nie Poznanski,... Continue reading →
O jeżu i zającach pędzących z GPS-em, czyli „Polowanie” Ursuli Poznanski
Jestem ludkiem, który najlepsze kąski zostawia na koniec, a wtedy zmniejsza tempo jedzenia, delektując się każdym gryzkiem, żeby jak najdłużej czuć smak jakiegoś frykasa. Podobnie rzecz ma się, jeśli chodzi o książki – lubię czasem w nich trochę „posiedzieć”, a... Continue reading →
Mamlę tyłem ciuszek z kojotem, czyli „Silver. Trzecia księga snów” Kerstin Gier
Czerwona okładka dołącza do poprzednich tomów Silvera, żeby cieszyć oko jako naprawdę śliczna ozdoba biblioteczki. Ale przecież książek nie należy oceniać tylko po okładce, więc słów kilka o tym, jak Kerstin Gier zakończyła swoją senną trylogię. Czy warto zapamiętać te... Continue reading →
Rabarbar z gadzim mózgiem, czyli „Spójrz mi w oczy, Audrey” Sophie Kinselli
Tym razem nikt się do ślubu nie wybiera, choć to Kinsella. 😉 Poznajcie Audrey – nastolatkę, która nie rozstaje się ze swoimi przeciwsłonecznymi okularami. Ma coś z oczami? Pozuje na gwiazdę i nie chce być rozpoznawana? A może ma coś... Continue reading →
Pyszne rogaliki z sennym nadzieniem, czyli „Silver. Druga księga snów” Kerstin Gier
Masz wygodną poduchę? Twoja wyobraźnia nie szwankuje i w razie potrzeby przemienisz się w sowę płomykówkę albo podmuch powietrza? Odróżniasz jaguara, geparda i leoparda (zwanego częściej lampartem)? Okej, to pozostaje nam tylko wziąć jakąś rzecz należącą do Liv i możemy... Continue reading →
Czy masz moc zerwać przeszłości koc? – czyli „Zima koloru turkusu” Cariny Bartsch
No i skrzętnie budowana wieża z klocków runęła. Czy Emely zrehabilutuje się w tym tomie? Czy to „coś”, co łączy bohaterów jest faktycznie miłością i warto o to walczyć? Zanurzmy się w turkusowych oczętach Elyasa i spróbujmy znaleźć odpowiedź… Continue reading →
Czy w domu, czy w namiocie – będziesz w uczuć kompocie, czyli „Lato koloru wiśni” Cariny Bartsch
No i jak to jest z tą starą miłością? Rdzewieje? Czy może jednak to wciąż niegasnący płomień, do którego wystarczy dorzucić końskich zalotów i wtedy buchnie pod niebo, niczym podlana benzyną. 😉 Lovestorzak w akademickim wydaniu czas rozpocząć! Continue reading →
Z czego słynie historia cukierka umoczonego w heroinie? czyli „Candy” Kevina Brooksa
Odnajdywałem w sobie głęboko ukryte przed chaosem zewnętrznego świata całkowicie obce mi uczucie. (…) Było jak nieznany ślad, ledwie dostrzegalny sygnał, jak migająca świeca na dalekim wzgórzu. Wiedziałem, że jest, ale większość czasu było zbyt ulotne, by je dostrzec, a... Continue reading →
Hej kolego, walnij kamieniem nieznajomego, czyli „Lucas” Kevina Brooksa
Chodź do mojej „bazy”. Tu między krzesłami i fotelem, gdzie rozciągnęłam koc, upinając go klamerkami do bielizny, znajdzie się miejsce dla Ciebie. Jest spokojnie, zacisznie, nikt nam nie przeszkodzi, kiedy będę Cię zapoznawać z dwójką moich przyjaciół. Zapomnij, że będziemy... Continue reading →