Cieszcie się dzieci, diament z rubinem miłością świeci, czyli „Błękit szafiru” Kerstin Gier

by Stworek vel Oka // 4 stycznia 2018 // 2 Comments

Z diamentu lwa lico – ileż dumy na nim. Surowa klątwa mąci światła promienie i wszystko się zmienia w słońca umieraniu. To kruka ostatnie tchnienie. Continue reading →

O łotrzykach do kochania, czyli „Szóstka Wron” Leigh Bardugo

by Stworek vel Oka // 12 września 2017 // 6 Comments

Choć minęło już prawie dwa tygodnie odkąd skończyłam czytać „Szóstkę Wron”, nie potrafię zebrać słów, żeby wyrazić to, jakie emocje we mnie wywołała ta lektura. I nie, nie sama historia mnie urzekła, choć ona również była niezgorsza, ale bohaterowie i... Continue reading →

Mamlę tyłem ciuszek z kojotem, czyli „Silver. Trzecia księga snów” Kerstin Gier

by Stworek vel Oka // 10 marca 2017 // 2 Comments

Czerwona okładka dołącza do poprzednich tomów Silvera, żeby cieszyć oko jako naprawdę śliczna ozdoba biblioteczki. Ale przecież książek nie należy oceniać tylko po okładce, więc słów kilka o tym, jak Kerstin Gier zakończyła swoją senną trylogię. Czy warto zapamiętać te... Continue reading →

Wolność albo śmierć, czyli „Delirium. Trylogia” Lauren Oliver

by Stworek vel Oka // 26 stycznia 2016 // 13 Comments

Spotkałam Odmieńca, co urzekł mnie wielce, Pokazał mi uśmiech i skradł moje serce. Trylogia Delirium, jak sama nazwa wskazuje składa się z… czterech książek. 😉 Tak, tak, nie upadłam na głowę i wiem, o czym piszę. Wydany w 2015 zbiór... Continue reading →

W Sandomierzu pieką placki, a ja mówię: basta Szacki! – czyli słów kilka o „Ziarnie prawdy” Miłoszewskiego

by Stworek vel Oka // 11 października 2015 // 14 Comments

Jeśli Grześ, idąc przez wieś, zbierałby zamiast piasku „ziarna prawdy”o których mowa w książce, to Polska zamieniłaby się w Saharę. Jeśli z każdą kobietą, pierw obejrzaną seksistowskim okiem, ląduje się w łóżku, to pan Szacki powinien pomyśleć o przeszczepie pewnego... Continue reading →

„Ludzie w nienawiści”, czyli otwarcie trylogii grobiańskiej

by Stworek vel Oka // 10 października 2014 // 2 Comments

Na horyzoncie zalegał zmierzch. Samoloty w srebrnych zbrojach krzyżowały miecze smug w śmiertelnej walce o gasnące przestworza. Zachodzące na czerwono słońce rozsmarowywało na ich białych ostrzach krew. Dawno nie czułam takiej ekscytacji podczas czytania książki! To prawdziwie różowy mentos, którego... Continue reading →