Powiedz tarociku, kto morduje w psychiatryku? czyli „Głosy” Ursuli Poznanski

by Stworek vel Oka // 2 sierpnia 2017 // 7 Comments

Drugi kryminał, trzecie zaskoczenie i pierwszorzędna intryga – tak wygląda Ursula Poznanski w moich liczbach. Z pozoru mieszanka wybuchowa: tarot, psychiatryk, słyszenie głosów, romans i garść trupów. Niejednemu autorowi by to się spieniło, zwarzyło i nie urosło, ale nie Poznanski,... Continue reading →

O jeżu i zającach pędzących z GPS-em, czyli „Polowanie” Ursuli Poznanski

by Stworek vel Oka // 2 czerwca 2017 // 5 Comments

Jestem ludkiem, który najlepsze kąski zostawia na koniec, a wtedy zmniejsza tempo jedzenia, delektując się każdym gryzkiem, żeby jak najdłużej czuć smak jakiegoś frykasa. Podobnie rzecz ma się, jeśli chodzi o książki – lubię czasem w nich trochę „posiedzieć”, a... Continue reading →

O pajączku, który przecież raz powiedział prawdę, czyli „Pajęczyna” Agathy Christie

by Stworek vel Oka // 8 maja 2017 // 1 Comment

Czy Christie nie porwała się z motyką na Słońce, tworząc sztukę, której akcję rozegra jednego dnia, w jednym pomieszczeniu i to jeszcze bez udziału szlachetnego Poirota lub choćby dziergającej na drutach panny Marple? Ależ skąd! Królowa Kryminału pokazała klasę, robiąc... Continue reading →

Patataj! Debiutuj i zabijaj! – czyli o „Nielubianej” Nele Neuhaus

by Stworek vel Oka // 5 lipca 2016 // 10 Comments

Z przykrością stwierdzam, że skończyłam „Nielubianą”. Przykro mi wyłącznie z tego powodu, że na kolejną książkę autorki będę musiała czekać, a jak wiadomo nie od dziś zapadłam na nieuleczalną neuhausowatość i odcięcie mnie od jej książek na dłużej ma wiele... Continue reading →

Leniwa pięta Herkulesa, czyli „Wielka Czwórka” Christie

by Stworek vel Oka // 23 maja 2016 // 13 Comments

Książka mnie zbulwersowała, a Hastingsa rozumek niczym u sennej wiewiórki, wołał o pomstę do nieba (przepraszam, jeśli jakaś wiewiórka poczuła się urażona). O co chodzi z tą Czwórką? Kogo tym razem uśmiercimy? Czy Christie nie przedobrzyła? O jakie pieniądze rozpocznie... Continue reading →

Z przytupem debiutem z warszawskich salonów, czyli „Morderstwo i cała reszta” Marty Reich

by Stworek vel Oka // 18 kwietnia 2016 // 22 Comments

Jak książkowy debiutant może wykorzystać ponad 800 stron? Może na przykład je przegadać, utkać powtórzeniami, nawtykać wielokropków, nadać czcionce rozmiar 35 albo narysować kotki i mrówki w wielkim powiększeniu. Cieszę się, że Marta Reich nie wpadła na żaden z tych... Continue reading →

Kogo dziś ukrzyżujemy? czyli „Z otchłani” – finał „Trylogii grobiańskiej” Zajasa

by Stworek vel Oka // 12 kwietnia 2016 // 11 Comments

Wymiar sprawiedliwości ma w istocie wiele wymiarów. I wiele różnych sprawiedliwości. Nie! Ja się nie zgadzam, żeby to był koniec przygód Krzyckiego i Bałysia. Po prostu nie i już. Kto to widział, żeby tak dobra trylogia miała tylko trzy tomy!!... Continue reading →

Kalambury z panną Marple, czyli „Trzynaście zagadek” Agathy Christie

by Stworek vel Oka // 6 kwietnia 2016 // 19 Comments

Christie jest fenomenalna, bo jej twórczość posiada niezwykły dar budzenia z zimowego snu najbardziej rozleniwionych szarych komórek i to bez względu, kogo osadzi w roli pierwszych skrzypiec (choć niewątpliwie Poirot zdecydowanie najlepiej się sprawuje w roli budzika ;)). I tak... Continue reading →

Okiem siedemnastowiecznego miejskiego poszukiwacza przygód, czyli „Miasto krwi” Kamila Dziadkiewicza

by Stworek vel Oka // 20 marca 2016 // 10 Comments

Niby ludzie nie czytają, a pisarzy jak „mrówków”. Półki z nowościami uginają się pod ciężarem gniotów mniejszych, bądź większych, więc trzeba się nieźle nagimnastykować, żeby wydatek na książkę okazał się strzałem w dychę, a lektura nie tylko pięknie wyglądała na... Continue reading →

Niebezpieczne zabawy cegłą i grzebieniem w czosnkowym mroku, czyli „Utopce” K.Puzyńskiej

by Stworek vel Oka // 8 marca 2016 // 31 Comments

Na zapomnianej polanie było przecież ledwo kilkanaście niewielkich domostw, a tłumy, które zgromadziły się podczas ekshumacji, zdawały się nieprzeliczone. A może kluczowym słowem było: „zdawały się”? Ciemność wszystko przecież wyolbrzymia. Utopce wszystko wyolbrzymiają. Lisie spojrzenie, mysia policjantka, gęsia skórka i... Continue reading →

Odcięte palce i wydawniczy światek, czyli „450 stron” Patrycji Gryciuk

by Stworek vel Oka // 22 lutego 2016 // 28 Comments

Książka to nie tylko literatura. To sztuka, przyjemność. To też biznes. Wyjawianie prawdy. Nieśmiertelność historii i tych, którzy ją stworzyli. Zastanawiam się nad definicją kobiecego kryminału. To taki napisany przez kobietę dla, raczej, kobiet? Czy może chodzi o to, że... Continue reading →

Czarny pieprz i czarna… pedagogika, czyli „Krew we Fryzji Wschodniej” Wolfa

by Stworek vel Oka // 9 lutego 2016 // 7 Comments

Klaus-Peter Wolf najwyraźniej należy do tego gatunku mężczyzn, których nie powinno się oceniać po tym jak zaczynają, ale po tym, jak… piszą kontynuacje. 😉 „Krew we Fryzji Wschodniej” w porównaniu do części poprzedzającej była niczym wiatr, który porywa i rozwiewa... Continue reading →

Jak demon Laplace’a, który do świadomości nie powraca… czyli „Krew na placu Lalek” Kotowskiego

by Stworek vel Oka // 5 lutego 2016 // 10 Comments

Maria właściwie nie istnieje w świadomości i wspomnieniach kogokolwiek, kto miał z nią kontakt. Wszystko, co jest z nią związane: twarz, słowa , czyny, to co napisała lub zostało o niej napisane znika w tajemniczy sposób wraz z nią, kiedy... Continue reading →