Różowa lista nazwisk do odstrzału, czyli „Morderca z Fryzji Wschodniej” Wolfa

by Stworek vel Oka // 2 lutego 2016 // 3 Comments

Klaus-Peter Wolf, znany niemiecki scenarzysta, autor prawie pięćdziesięciu książek dla dzieci i kilkunastu powieści, zarówno dla młodzieży, jak również thrillerów, „Mordercą z Fryzji Wschodniej” rozpoczyna cykl z komisarz Ann Kathrin Klaasen w roli głównej. Przyciągająca wzrok okładka zapowiada soczystą porcję... Continue reading →

Killerów trzech i ich fartowny pech, czyli o książce Rudnickiej

by Stworek vel Oka // 7 stycznia 2016 // 14 Comments

W Paszczach, Poznaniu i miejscach nieznanych, gdzie „mięchem” rzuca nie tylko gangster, ale także wiejska przekupka (niekoniecznie trudniąca się ubojem chociażby ptactwa z własnego podwórka), rodzą się uczucia, noże wbijają się w piersi, a pistolet sam odpala. Jest zabawnie, chwilami... Continue reading →

W Sandomierzu pieką placki, a ja mówię: basta Szacki! – czyli słów kilka o „Ziarnie prawdy” Miłoszewskiego

by Stworek vel Oka // 11 października 2015 // 14 Comments

Jeśli Grześ, idąc przez wieś, zbierałby zamiast piasku „ziarna prawdy”o których mowa w książce, to Polska zamieniłaby się w Saharę. Jeśli z każdą kobietą, pierw obejrzaną seksistowskim okiem, ląduje się w łóżku, to pan Szacki powinien pomyśleć o przeszczepie pewnego... Continue reading →

Zakazany romans w zakazanej książce, czyli „Kochanek Lady Chatterley” Lawrence’a

by Stworek vel Oka // 5 października 2015 // 6 Comments

Połączenie romansu, filozoficznych wynurzeń na temat nieśmiertelności, prawdy i miłości, okraszone peanem na cześć penisa… a to wszystko po to, żeby ukazać różnicę klasową, mentalność wielkopańskości początków XX wieku – no cóż, jak dla mnie, okazało się to nieco przekombinowane.... Continue reading →

„Rozgotowało się w Wodziejowicach”, czyli „Szynkadela” na patelni

by Stworek vel Oka // 23 sierpnia 2015 // 9 Comments

Nasza polska dwustustronnicowa „Szynkadela”, produkt Wiesława Pasławskiego, to historia, w której absurd popycha groteskę, a ta ciągnie za sobą humor, miejscami nawet czarny. Dobra komedia ma to do siebie, że bawi, jednak nie przekracza granicy przesady, po której ból brzucha... Continue reading →

Warszawski kryminał, czyli czas-start „trylogii Szackiego”

by Stworek vel Oka // 6 sierpnia 2015 // 10 Comments

– Pan prokurator odstaje od swoich niczym wzwód w klubie złotego wieku – powiedział terapeuta, zapalając światło w niewielkiej sali konferencyjnej, szpitalny odór mieszał się z zapachem kawy i świeżej wykładziny. Spodziewałam się wielkiej petardy, fajerwerków na sto dwa, a... Continue reading →

„Nauczycielka”, czyli stara miłość nie rdzewieje

by Stworek vel Oka // 19 maja 2015 // 4 Comments

Jakoś odnalazłam się w tym chaosie zgotowanym przez Judith W. Taschler , jednak nie ukrywam rozczarowania. Gdybym miała oceniać książkę jako „fascynujący thriller psychologiczny”, to nie wiem czy dałabym jedną gwiazdkę. Tyle w niej było thrillera, co kot napłakał. Nie ukrywam,... Continue reading →

„Stojąc pod tęczą”, czyli gnajmy z fabułą ile wlezie i wyciskajmy łzy

by Stworek vel Oka // 13 kwietnia 2015 // No Comments

Kurcze, strasznie szkoda, że tak po łebkach potraktowano tę historię. Wręcz krzyczałam: „chwila, chwila! Nie pędźmy tak! Zwolnijmy, bo warto tu dodać ze trzy zdania opisu przeżyć/otoczenia”. Niestety, chyba Dorota Shrammek pisząc „Stojąc pod tęczą” musiała jak najszybciej wyrzucić z siebie... Continue reading →

„Buszujący w zbożu”, czyli podwórkowy chuligan szuka sensu życia

by Stworek vel Oka // 5 września 2014 // No Comments

Pewnie nie przeczytałabym „Buszującego w zbożu” Jerome Davida Salingera, gdyby nie to, że pojawiła się na pierwszej pozycji listy lektur pierwszoklasisty gimnazjalnego. Rzuciłam pobieżnie okiem na opinie, które zapaliły w mojej głowie lampkę ostrzegawczą i zabrałam się za czytanie. Włączyłam... Continue reading →

„Pocałunek Boga”, czyli Radosław Purski pisze książkę

by Stworek vel Oka // 7 czerwca 2014 // No Comments

Wielkie książkowe rozczarowanie. Łudziłam się, że autor przeniesie mnie do magicznego Krakowa, że przejdę się dobrze znaną okolicą… a dostałam tylko puste nazwy, bez żadnego pobudzenia wyobraźni. Zacznę od plusów, bo będzie szybciej. Pomysł był naprawdę niezły. Coś w klimacie... Continue reading →